REPUDIUM inter et Divortium

REPUDIUM inter et Divortium

illud interfuisse Paulo et Modestino placuit, quod repudium Sponsae remitteretur, Divortium cum uxore fieret. Itaque Repudii formula fuit, Tuâ conditione non utor: sicut Divortii, Res tuas tibi habeto: Isidoro vero Etymol. l. 10. c. 8. Repudium est, quod sub testimonium testium vel praesentivel absenti mittitur, Divortium, quotiescumque dissolutô Matrimoniô, alter eorum alteras nuptias sequitur. Unde Repudium dicere, item Repudium mittere, scil. absenti, Terent. Phorm. Actu 5. sc. 8. v. 35. Similiter, Repudium scribere, Tertullianus, Apolog. Per annos sexcentos nulla repudium domus scripsit: Primus enim, qui id faceret, fuisse legitur S. Carvilius Ruga M. Attiliô P. Valeriô. Consulib. Idem renuntiare dicebatur, item mittere vel remittere nuntium, ut Caius Caesar Pompeiae nuntium remisit: quo alludens Cicero, Virtuti nuntium remisit, Epist. Fam. l. 5. inquit. Libellus enim Repudii saepe per nuntium mittebatur, qui vel aliquis e Libertis erat, vel Procurator. Sueton. in Tiber. c. 11. Comperit deinde Iuliam Uxorem, ob libidines atque adulteria damnatam, Repudiumque ei suô nomine ex auctoritate Augusti remissum; et quamquam laetus nuntiô, tamen officii duxit quantum in se esset exorare filiae Patrem frequentibus literis, ut vel utcumque meritae, quidquid unquam donô dedisset, concederet. Nec mariti modo mittebant hunc libellum, sed et Patres, impudicitiâ offensi, ut ex loco apparet: at, quantô vehementius crudeliusque Caligula, qui, ut est apud Suetonium, in eo, c. 36. quibusdam, absentium Maritorum nomine, repudium ipse misit, iussitque in acta referri: quemadmodum puerperia in Acta publica sive Censorum Commentarios referri consuevisse, alibi diximus. Libellô vero continebantur iustae Repudii causae, quas prius apud Censores exponi moris erat. Simul rumpebantur tabulae dotales, restituebatur dos, repetebantur claves domus, sicque ipsa exibat aedibus Mariti. Vide Dempster. in Rosin. l. 5. c. 38. et supra in voce Divortium.